Dodderweed to chyba najbardziej uciążliwy i niebezpieczny chwast. Często nazywany jest żółtym pająkiem: jego sztywne łodygi oplatają różne rośliny ogrodowe i uniemożliwiają im rozwój. Dodderweed jest rośliną bardzo trudną do pozbycia się.
Dodder w ogrodzie
Chwast ten powoduje duże szkody w roślinach warzywnych i kwitnących, zawiesza normalny wzrost nawet krzewów i niektórych drzew owocowych. Istnieje około dwóch tuzinów jego gatunków: jedne preferują uprawy warzywne, inne bulwy, jeszcze inne ziemniaki itd. W wyniku otulenia łodyg i pędów roślin uprawnych uniemożliwia pełny przepływ procesów wewnątrzkomórkowych, znacznie obniża witalność roślin, co często prowadzi do ich śmierci.
Chwast jest wyjątkowy, ponieważ nie ma liści ani korzeni, ponieważ ich nie potrzebuje: żywi się chorą rośliną.
Chwast ma długą cienką, ale bardzo mocną łodygę, która łatwo wygina się we wszystkich kierunkach i oplata wszystkie żywe przeszkody. Łodyga ma barwę od jasnożółtej (nawet zielonkawej) do czerwonej. Przyczepiając się do młodych, zielonych pędów roślin, wysysa z nich soki, podobnie jak szkodniki owadzie. Istnieją nawet doniesienia, że zioło to znajduje swoje przyszłe ofiary z daleka, po zapachu.
W pierwszej połowie lata chwast kwitnie, a następnie wytwarzane są nasiona, podobne kształtem i kolorem do roślin dawców. Często powoduje to, że chwast jest wysiewany razem z nasionami pożądanej rośliny, bez możliwości rozróżnienia ich przez ogrodnika. Chwast rośnie niezwykle szybko, jedno nasiono wystarczy, aby chwast pokrył kilka metrów kwadratowych. Poza bezpośrednią szkodliwością dodder jest w stanie przenosić czynniki sprawcze chorób wirusowych. Jest trujący dla zwierząt domowych, które mogą zjadać chwast.
Wiadomo, że siano zawierające fragmenty dodderu szybko się psuje i jest trujące.
Rośliny Dodder mogą rozmnażać się nie tylko przez nasiona; kawałki ich łodyg, które łatwo przenoszone są na duże odległości przez wiatr, również dają początek nowym chwastom. Nasiona pozostają kiełkujące przez co najmniej sześć lat, a młode pędy są w stanie długo obywać się bez jedzenia.
Sposoby na pozbycie się doddera
Nie ma możliwości szybkiego i trwałego pozbycia się tego chwastu. Nie dość, że jest to dużo pracy, to jeszcze przez lata trzeba podejmować działania profilaktyczne. Przede wszystkim należy wykonać następujące czynności:
- Całkowicie i starannie zebrać wszystkie fragmenty chwastu do wiadra, wywieźć z działki i definitywnie spalić;
- Należy również zniszczyć rośliny uprawne silnie zaatakowane przez Dodderweed;
- należy szczególnie uważać, aby nie dopuścić do zakwitnięcia chwastu: kwiaty i torebki nasienne należy zbierać ze szczególną ostrożnością;
- jeśli dostępna jest przenośna latarka gazowa, płomień może być ostrożnie wprowadzony do gleby (duże gospodarstwa stosują nawet miotacze ognia);
- wysiewajcie sideraty (groch, owies, łubin): nie wszystkie rośliny dodderowe tolerują takie rośliny zielne;
- jeśli nie wysiewa się traw, warto przekopać poletko i dobrze je podlać: przyczynia się to do szybkiego kiełkowania pozostawionych w ziemi nasion dodry (siewki należy stale kontrolować i niszczyć);
- Przez 2-3 lata nie sadzić nic na działce, przy niewielkiej ilości chwastów można spróbować posadzić bulwy w następnym roku.
Środki te mogą jedynie zmniejszyć szkody i poprawić sytuację, ale nie wyeliminują wszystkich śladów chwastu dodder. Najprawdopodobniej trzeba będzie również zastosować „środki chemiczne”. Produkty oparte na glifosacie mogą zabijać rośliny dodder. Jednak Tornado, Roundup itp. są równie skuteczne w zabijaniu roślin uprawnych. Niektóre herbicydy selektywne (Titus, Targa-super itp.) nie mają na nie większego wpływu, ale są równie skuteczne w zwalczaniu roślin doderkowych. Wszystkie te produkty zaczynają działać bardzo szybko, całkowita śmierć chwastów wegetatywnych przychodzi w ciągu 12-15 dni. Jednak wkrótce można spodziewać się nowych kiełków: te herbicydy nie mają wpływu na nasiona w glebie, a opryski trzeba powtarzać.
Nawet po całkowitej eradykacji należy bacznie obserwować ewentualne nawroty choroby.
Profilaktyka nie zawsze jest skuteczna: chwast może zostać wprowadzony także przez słabej jakości nasiona lub zakupione sadzonki. Dodder można „zdobyć” za pomocą świeżego obornika, przyniesionego przez wiatr lub przez ptaki z innych terenów.
Chwast dodder nie jest tak powszechny jak np. mniszek lekarski, ale jest znacznie trudniejszy do zwalczenia. Intruz jest przeganiany zarówno za pomocą pracy mechanicznej, jak i silnych środków ochrony roślin.
