Kaladium to ozdobna roślina liściasta należąca do rodziny Aroideae, pochodząca z tropików. Trzymana jest w domu ze względu na swoje ogromne, piękne liście, które są zielonkawe i pokryte różnorodnymi plamami i smugami w najróżniejszych odcieniach. Wielkość i kształt listków sprawiły, że roślina zyskała różne przydomki, np. Elephant’s Ears.
Opis
Caladium to dość egzotyczna roślina; może być zarówno rośliną wewnętrzną, jak i ogrodową, może być uprawiana w donicach lub na rabatach, w zależności od klimatu i preferencji florysty. Liście są bardzo duże, sercowate i smukłe, ułożone bezpośrednio u nasady, tworząc efektowną rozetę o średnicy do pół metra. W swoim ubarwieniu oprócz zieleni mają żółte, białe i czerwonawe odcienie. System korzeniowy reprezentowany jest przez dużą okrągłą bulwę o średnicy do 10 cm z małymi korzeniami.
Caladium rośnie powoli, wyrastając około kilkunastu liści w sezonie, a jego całkowita wysokość nie przekracza pół metra. Kwitnienie w domu jest bardzo rzadkie i nie trwa długo, dosłownie z dnia na dzień. Kwiat pojawia się po wyrośnięciu 3-4 liścia, wygląda jak kolba, kolorem prawie nie różni się od reszty rośliny. W rzeczywistości nie jest to pojedynczy kwiat, ale kwiatostan, z którego po około miesiącu tworzą się małe pomarańczowo-czerwone jagody.
Po sezonie wegetacyjnym przechodzi w fazę spoczynku. Liście odpadną i roślina stanie się zupełnie nieciekawa, ale bulwa przezimuje w ziemi. Dlatego często błędnie określa się go jako roczny. Kaladium jest trujące, dlatego zaleca się noszenie rękawiczek.
Jest wiele gatunków, ale tylko trzy są uprawiane (choć dostępnych jest kilka odmian każdego z nich):
- Caladium Humboldt. Liście mają długość do 10 cm, są ciemnozielone, ze srebrzystymi smugami odchodzącymi od środka i zwężającymi się ku brzegom. Gatunek ten uważany jest za najłatwiejszy w uprawie.
- Kaladium Schomburg. Roślina większa: owalne liście osiągają 15 cm długości. Barwione w odcieniach srebra, czerwieni i zieleni.
- Caladium bicolor. Liście mogą dorastać do 30 cm długości i mają kształt strzałki. Na zielonym tle znajduje się duża jaskrawoczerwona plama, odchodząca od środka w kształcie „plamy”. Ze względu na spektakularne ubarwienie, ten gatunek jest najbardziej popularny wśród florystów.
Wszystkie gatunki wymagają mniej więcej takiej samej pielęgnacji, której nie można określić jako bardzo prostej.
Sadzenie i pielęgnacja
Donice powinny być wysokie i przewiewne, z otworami drenażowymi. Średnica doniczki powinna być 3-4 razy większa od wielkości bulwy. Gleba powinna być lekka, luźna, obojętna, żyzna. Jeśli zrobisz go sam, wystarczą równe ilości piasku, torfu i ściółki z liści. Najlepiej sadzić w nim przezimowane bulwy pod sam koniec lutego. Po wyjęciu bulwy ze starej doniczki należy odciąć drobne korzenie, a bulwę posadzić na głębokości 5 cm i pąkiem do góry. Bardzo małe bulwy można sadzić jednocześnie w jednej doniczce. Przy płytkim sadzeniu do jesieni można uzyskać wiele potomstwa, przy głębokim – bardziej bujny i piękny krzew. Podlewać bardzo oszczędnie do momentu pojawienia się liści.
Przy pielęgnacji kaladium słowo „umiarkowanie” jest słowem kluczowym. Dotyczy to podlewania, temperatury i oświetlenia. Należy stworzyć warunki, zbliżone do naturalnych, w końcu ten kwiat pochodzi z tropików:
- Temperatura jest odpowiednia zwykła temperatura pokojowa, w sezonie wegetacyjnym jest to 20…25 stopni, bez silnych przeciągów. Na okres spoczynku bulwy pozostawiamy w doniczkach, ale należy je przechowywać w temperaturze 2…10 stopni.
- Wilgotność powietrza powinna być powyżej średniej. W zależności od regionalnego klimatu można wykorzystać do tego celu domowe nawilżacze powietrza lub wystarczy słoik z wodą postawiony obok doniczki. Kaladium lubi okresowe spryskiwanie liści i przecieranie ich wilgotną szmatką.
- Oświetlenie powinno być odpowiednio jasne, ale rozproszone. Jednak nawet w penumbrze będzie dobrze rosła, choć wybarwienie może stać się mniej efektowne. Ważne jest, aby liście nie były wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, które mogą spowodować oparzenia.
- Wilgotna gleba jest kluczowym czynnikiem. Podlewaj regularnie, ale nie nadmiernie i używaj letniej wody o temperaturze pokojowej, uważając, by nie nabrać wody na liście. W upalne dni podlewaj często, czasem nawet codziennie, ale pamiętaj, aby woda nigdy nie stała w miejscu. Jeśli gleba nie wyschła na głębokość półtora palca, nie należy podlewać. W okresie zimowym utrzymuj glebę lekko wilgotną.
- Nawozy należy podawać co 2-3 tygodnie od końca maja, aby zbiegły się z podlewaniem. Odpowiednie są wszystkie rodzaje nawozów wieloskładnikowych. Ograniczenie nawożenia do jesieni.
Niektórzy hodowcy dokładają starań, aby kaladium kwitło. Jednak nie zdarza się to często, a kwiaty są tak niewarte uwagi, że nie warto się tym przejmować.
Jesienią ustanie kwitnienie, a liście będą stopniowo usychać. Do początku zimy należy usunąć resztki, a doniczkę z bulwami przenieść w chłodne miejsce. Przywróćcie jej ciepło i światło pod koniec marca lub, jeśli została przesadzona, nieco wcześniej. Pierwsze wiosenne podlewanie powinno być rzadkie i zwiększane dopiero w miarę wzrostu liści.
W przypadku uprawy na rabacie należy wybrać miejsce lekko zacienione. Bulwy sadzi się w lekkim podłożu w połowie wiosny, a późną jesienią wykopuje się je, umieszcza w dowolnym pojemniku, gdzie zasypuje się je ziemią i piaskiem i stawia w chłodnym miejscu. W sezonie wegetacyjnym częstotliwość podlewania będzie zależała od pogody, ale podobnie jak w domu, nadmierne podlewanie jest bardziej niebezpieczne niż lekkie przesuszenie gleby.
Propagacja
Jeśli bulwa została posadzona płytko, do jesieni utworzy się wokół niej odpowiednia liczba roślin potomnych. Rozmnażanie rośliny za ich pomocą jest najprostszym sposobem. W tym celu należy starannie oddzielić potomstwo podczas wiosennego przesadzania i posadzić w doniczkach (można użyć kilku w każdej doniczce).
Drugi łatwy sposób to podział bulwy. Robi się to również wiosną, podczas przesadzania. Dorosłą bulwę tnie się ostrym zdezynfekowanym nożem na 2-3 części, zawierające co najmniej jeden pąk, a najlepiej 2-3. Po posypaniu plastrów pokruszonym węglem drzewnym, pozwalamy im nieco przeschnąć i sadzimy w doniczkach na głębokość 4-5 cm plastrem do dołu.
Rozmnażanie z nasion jest znacznie trudniejsze i amatorzy florystyki nieczęsto się tym zajmują. Nie ma sensu zbierać nasion z własnej rośliny, nawet jeśli kwitnie. Jeśli zakupione nasiona zostaną wysiane wczesną wiosną, wykiełkują po 3-4 tygodniach. Do lata są wysiewane, a do jesieni tworzą się małe bulwy.
Choroby i szkodniki
Kaladium stopniowo dostosowuje się do stworzonych dla niego warunków, ale każda nagła zmiana może mieć dla rośliny bardzo bolesne skutki. W przypadku nieprzestrzegania zasad uprawy może dojść do następujących sytuacji:
- Zwijanie się liści – z braku ciepła;
- krawędzie liści wysychają z braku wilgoci;
- pleśń na liściach – z zastoju wody w glebie;
- Więdnięcie liści – od zbyt suchego powietrza lub braku światła;
- Liście masowo zamierające w sezonie wegetacyjnym – z braku azotu w glebie;
- nadmierne białe przebarwienia, kruszenie się liści – z braku światła;
- gnicie bulw – z nieprawidłowości w nawadnianiu.
Ostatni przypadek jest jednym z najbardziej niebezpiecznych: często nie da się uratować takich bulw.
Kaladium często cierpi z powodu ataków szkodników: najczęściej mszyc i przędziorków, czasem mączniaka. Nie należy forsować swojego szczęścia, próbując usunąć je mechanicznie; najlepsze są środki owadobójcze.
Malina moroszka nie jest zbyt łatwa w pielęgnacji, ale jej wielobarwne liście wyglądają bardzo atrakcyjnie. Niestety, zimą nie można zobaczyć tego kwiatu w całej okazałości: już pod koniec jesieni cała część nadziemna zamiera. Latem natomiast amatorzy florystyki starają się, aby krzew był bujny i zachwycał swojego właściciela okazałym ulistnieniem.
