Clusia: pielęgnacja rośliny w domu

Clusia jest wiecznie zieloną rośliną pochodzącą z tropików Ameryki Południowej, można ją spotkać również na północy kontynentu. Rodzaj obejmuje wiele gatunków, z których większość to drzewa o wysokości kilku metrów. Są jednak i takie, które rosną raczej w niewielkim stopniu. Często można je spotkać w mieszkaniach miejskich, a jeszcze częściej w szklarniach.

Opis

Liczba gatunków Clusia wynosi ponad 200, wśród nich są epifity – rośliny żyjące bez gleby, przyczepiające się do innych przedstawicieli dzikiej flory. Robią to za młodu za pomocą korzeni powietrznych, które po rozrośnięciu się i dotarciu do gleby zakorzeniają się w niej. Nierzadko zdarza się, że z czasem, gdy korzenie clusia rozrastają się, niszczy on roślinę, na której się osadził. Pędy są rozgałęzione: młode są zielne, ale z czasem stają się zdrewniałe i pokryte brązowawą korą. Liście są skórzaste, gęste, gładkie, jasnozielone, z małymi ogonkami, ułożone na pędach w przeciwnych kierunkach. Liście niektórych gatunków osiągają 30 i więcej cm długości i 8 cm szerokości.

W warunkach naturalnych Clusia kwitnie niemal bez przerwy. Kwiaty otwierają się w nocy i zamykają o świcie. Mają średnicę do 5 cm, zawierają do 9 białych, woskowych płatków z żółtawymi lub różowawymi fragmentami i są delikatnie pachnące. Po zamarciu kwiatów, jeśli zostaną w porę zapylone, pojawia się owoc w kształcie maku. W jej wnętrzu, oprócz niejadalnego miąższu, znajdują się nasiona. W warunkach naturalnych są one roznoszone przez ptaki i kiełkują nie tylko w ziemi, ale u wielu gatunków także w zacisznych zakątkach rośliny żywicielskiej i innych drzew.

Najbardziej znanymi gatunkami clusia są:

• Duży (różowy). Roślina raczej mało wymagająca, wzniesiona, nie przekraczająca 1 metra wysokości. W domu rośnie powoli, kwiaty nie zawsze.
• Lancet. Nazwa odzwierciedla kształt liści, o długości do 8 cm. Drzewo może dorastać do 3 m, jest trudne do utrzymania w zwykłych mieszkaniach, ale w szklarniach – całkiem.
• Wielkokwiatowe. Gatunek ten jest reprezentowany przez jeszcze wyższe drzewa, które nie zmieszczą się nawet w żadnej szklarni. Liście mogą mieć ponad 40 cm długości, a lejkowate kwiaty około 20 cm.

Uprawiając loosię w mieszkaniu należy pamiętać, że oprócz korzyści (dobrze wpływa na jakość powietrza) jest ona również potencjalnie niebezpieczna. Jej soki mogą powodować podrażnienia skóry, dlatego należy nosić rękawiczki i nie dopuszczać do kontaktu z nią dzieci i zwierząt domowych.

Sadzenie i pielęgnacja

Zaplanuj zakup kwiatu wczesną wiosną, aby łatwiej można było go przesadzić. Następnie doniczkę trzeba będzie zwiększać początkowo co roku, a po trzech latach rzadziej, dopiero gdy kwiat przestanie rosnąć. Korzenie Clusia znajdują się blisko powierzchni, dlatego donica powinna być płytka, ale szeroka. Lepiej, jeśli donica jest ceramiczna, otwory drenażowe są obowiązkowe. Na dnie układa się warstwę 3-4 cm keramzytu. Skład gleby:

• torf;
• piasek;
• gleba z liści;
• wermikulit.

Weź wszystkie składniki w równych proporcjach. Możliwe są również inne kompozycje: ważne, aby ziemia była luźna i oddychająca. Przesadzanie odbywa się poprzez przesadzanie, zachowując w miarę możliwości starą bryłę korzeniową w całości. Po podlaniu, przez pierwszy tydzień, doniczkę z clusią umieścić w penumbrze. W tym czasie należy codziennie opryskiwać liście za pomocą opryskiwacza.

Pielęgnując jeżówkę, staraj się stworzyć następujące warunki:

• Oświetlenie powinno być rozproszone, z co najmniej 10 godzinami światła na dobę. Bezpośrednie światło słoneczne jest całkowicie wykluczone. W przypadku braku światła roślina będzie się rozciągać, tracąc swoją ozdobność. Idealne stanowisko: parapet okienny na wschód lub zachód; w przypadku większych roślin, które trzeba postawić na osobnym bocznym stoliku, najlepiej ustawić donicę w kierunku południowym, w odległości jednego metra od okna. Okresowo obracaj doniczkę w różnych kierunkach w stronę okna. Jesienią i zimą należy zapewnić sztuczne światło.
• Temperatura powinna być normalną temperaturą pokojową, ale w okresie spoczynku lepiej zmniejszyć ją do 18-20 ^oC. Upewnij się, że nie ma przeciągu. Latem można wystawić doniczkę na balkon lub nawet wynieść ją na działkę ogrodową, ale w każdym przypadku należy chronić kwiat przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
• Wilgotność gleby i powietrza. Clusia nie jest „wodożercą”, nie wymaga dużej ilości wilgoci. Podlewanie jest konieczne umiarkowane, wydać go tylko wtedy, gdy warstwa podłoża wyschnie o jedną trzecią lub nawet więcej. Woda w temperaturze pokojowej. W przypadku bardzo suchego powietrza wymagane jest co jakiś czas zraszanie liści. Jeśli ma efekt „prysznica”, najlepiej przykryć glebę, aby zapobiec przedostawaniu się na nią nadmiaru wody.
• Nawożenie należy przeprowadzać dwa razy w miesiącu od połowy wiosny do połowy jesieni. Wystarczy każdy rodzaj nawozu wieloskładnikowego w dawce o połowę mniejszej niż zalecana na opakowaniu. Jeśli nie można zapewnić warunków spoczynku w czasie zimy, a roślina jest w fazie aktywnej, nawoź ją raz w miesiącu.

Okresowo przycinaj koniczynę kwiatową, aby uzyskać pożądany kształt. Na przykład, aby zwiększyć rozgałęzienie, należy przycinać wierzchołki, skracać nadmiernie rozrośnięte gałęzie boczne i wycinać uschnięte gałęzie boczne.

Propagowanie

Nowe okazy można pozyskać na kilka sposobów:

• Sadzonki. Najpopularniejszy sposób. Wiosną lub latem wycinamy z wierzchołków pędów sadzonki o długości do 20 cm, traktujemy je lekiem stymulującym tworzenie się korzeni i sadzimy w piaszczystym podłożu torfowym. Można też umieścić sadzonki w słoiku z wodą, a następnie posadzić je w podłożu, aby zaczęły tworzyć korzenie. Przykryj sadzonki plastikową torbą i umieść pojemnik w miejscu z rozproszonym światłem. W temperaturze ok. 25 ^°Cukorzenianie trwa miesiąc: w tym czasie na sadzonkach pojawiają się nowe liście. Przesadzić młode rośliny do doniczek z normalną ziemią.
• Przez szczepienie. Z czasem nitkowate, zwiewne korzenie obecne na kłębkach znacznie się rozrastają, dotykają ziemi, zaczynają się ukorzeniać i wyrastają z nich pędy. Odcina się je razem z korzeniami i sadzi w osobnej doniczce, zacieniając przez tydzień od słońca.
• Przez nasiona. Ze względu na złożoność tej metody jest ona rzadko stosowana: nasiona szybko tracą zdolność kiełkowania, wymagają przygotowania do siewu, pędy przez długi czas pozostają słabe i delikatne.

Ponieważ sadzonki dają nową roślinę z prawie stuprocentową wydajnością, większość hodowców kwiatów preferuje tę metodę.

Możliwe problemy

Klusia nie jest często atakowana przez choroby, ale problemy mogą się pojawić, jeśli warunki hodowlane mocno odbiegają od optymalnych. Na przykład:

• Z powodu nadmiernego nawodnienia gleby korzenie mogą gnić, co jest już zauważalne poprzez pojawienie się na powierzchni gleby osadów grzybowych. Konieczne jest wtedy natychmiastowe przesadzenie lub przynajmniej wymiana wierzchniej warstwy gleby i potraktowanie roślin środkami grzybobójczymi.
• Brak światła spowoduje, że łodygi będą się rozciągać lub wyginać, a liście strzępić. Regulacja reżimu świetlnego z czasem koryguje problem.
• Bezpośrednie światło słoneczne może spowodować pojawienie się ciemnych plam na liściach.
• Zbyt sucha gleba i powietrze mogą powodować opadanie liści.

Większości problemów można zaradzić: jedynie rażące zaniedbanie rośliny przez hodowcę może ją zniszczyć. Wśród szkodników Clusia atakowana jest przez pospolitych mieszkańców przydomowych „warzywniaków”: parcha, mączniaka, przędziorka. Po umyciu liści wodą z mydłem można zastosować środki ludowe (łuska cebuli, nalewka tytoniowa itp.) lub insektycydy.

Clusia nie jest bardzo wymagającą rośliną domową, ale jeśli chcemy, aby zakwitła, należy ją trzymać w zalecanych warunkach. Jego kwiaty są bardzo ładne i oryginalne, ale nawet gdy nie kwitną to wiecznie zielone drzewo jest całkiem dekoracyjne.