Alpinia to krzaczasta roślina z rodziny imbirowatych. Pochodzi z południowo-wschodniej Azji, a konkretnie z jej regionów tropikalnych i subtropikalnych. Jest to bylina o silnie pachnącym, bulwiastym, czerwonobrązowym kłączu. Z każdego z jego rozgałęzień wyłania się jeden trzon. Roślina, która dobrze się rozwija, ma do 40 wytrzymałych pędów. Liście szczelnie okrywają pęd, są lancetowate i dwurzędowe.
Opis Alpinia officinarum
Kwiatostany wierzchołkowe są wiechowate, kotkowate lub kłosowate z dużymi kwiatami. Kwiaty są żółte, czerwone lub białe. Kwiatostany, w zależności od gatunku, zwisają w dół lub są skierowane pionowo do góry. Owoce mają kształt kapsuły. Jeśli złamiesz lub zgnieciesz liść, możesz poczuć jego zapach.
Rodzaj Alpinia jest bardzo zróżnicowany, liczy nawet 250 gatunków.
Do najczęściej spotykanych należą:
- Alpinia officinarum to dość duża roślina, która może osiągnąć nawet półtora metra wysokości. Naprzemiennie ułożone liście są bezogonkowe i mają do 30 cm długości. Kwiaty są białe z czerwonymi paskami na wierzchołku i tworzą krótki kłos wierzchołkowy.
- Alpinia galanga ma gładkie, prawie cylindryczne kłącze i może dorastać do wysokości 1,5 metra. Blaszki liściowe są lite, lakoniczne, o długości do 30 cm. Stożkowate raki z białymi kwiatami.
- Alpinia sanderae jest niewielką, wielopędową rośliną, o wysokości do 60 cm. Liście zielone, bezogonkowe, liniowe, do 20 cm długości, z białymi ukośnymi paskami. Kwiatostan ma kształt wiechy, jest karmazynowy.
- Alpinia zerumbet jest wystarczająco dużą rośliną, do 3 m wysokości. Liście są klapowane, wąskie u podstawy i rozszerzone ku końcowi. Cysty są opadające, o długości do 30 cm i mają żółto-białe kwiaty.
Występuje kilka form cętkowanych, a mianowicie:
- Variegata Chinese Beauty. Ma ciemnozielone i jasnozielone liście z marmurkowym wzorem.
- Variegata. Blaszki liściowe są szerokie, z żółtymi paskami, różnią się one szerokością i kierunkiem.
- Variegata Dwarf. Jest to kwiat do 30 cm wysokości o żółtozielonych liściach i białych kwiatach.
Specyfika pielęgnacji domowej Alpinia Medicinal
Domowa pielęgnacja alpiny lekarskiej nie jest skomplikowana, ale konieczne jest poznanie i rozważenie wszystkich cech.
Oświetlenie
Alpinia lekarska jest bardzo światłolubna. Niemniej jednak najlepiej, gdy ma jasne, ale rozproszone miejsce. Kwiat nie lubi bezpośredniej ekspozycji na słońce. Dlatego też latem należy ocienić roślinę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, a zimą uzupełnić światło.
Temperatura
Optymalna temperatura dla rośliny wiosną i latem to +23 … .+25 °C, natomiast zimą nie powinna spadać poniżej +15 °C.
Wilgotność i podlewanie
Alpinia lekarska lubi wysoką wilgotność powietrza, dlatego można ją zraszać codziennie, a jej liście okresowo przecierać. Wiosną i latem obficie podlewać, jesienią ograniczyć podlewanie, a zimą dopiero po przeschnięciu wierzchniej warstwy gleby do 2-3 cm. Upewnij się, że jest dobry drenaż, aby podłoże nie było zbyt mokre i umieść doniczkę z rośliną w podstawce ze żwirem.
Gleba i odżywianie
Kwiat alpinia jest obojętny na glebę, ale należy zadbać o to, aby była ona lekka. Ponieważ korzenie są zwykle bliżej powierzchni, muszą mieć dostęp do powietrza.
Nawożenie należy wykonywać alpiną lekarską przez cały sezon wegetacyjny. Należy zastosować słaby roztwór płynnego nawozu organicznego.
Przydatne są również nawozy granulowane z kompleksem mineralnym i długotrwałym działaniem.
Przesadzanie
Przesadzanie powinno odbywać się wiosną. Przesadzać co roku młody kwiat, a dorosły kwiat w miarę potrzeby, gdy cała kępa oplecie ziemię korzeniami.
Do przesadzania dobrze sprawdzi się poniższa mieszanka doniczkowa:
- Podłoże dolistne (jedna część).
- Torf (jedna część).
- Piasek (jedna połowa).
- Nawóz (jedna część).
Propagacja
Alpinia medicinalis może być rozmnażana przez nasiona lub przez podział kłącza. Wiosną, po przesadzeniu rośliny, można podzielić system korzeniowy. Upewnij się, że każda część ma jeden lub dwa pąki. Wskazane jest, aby miejsca przecięcia potraktować pokruszonym węglem drzewnym. Sadzonki należy następnie posadzić w szerokich, niezbyt wysokich pojemnikach. Generalnie pędy pojawią się dość szybko i będą też szybko rosły.
Dobrym propagatorem są również nasiona. Należy je sadzić w styczniu, dobrze podlewać i trzymać w temperaturze pokojowej +22 °C. Upewnij się, że nie ma przeciągu i systematycznie wietrz pomieszczenie.
Choroby i szkodniki
Choroby infekują zdrewniałe alpejskie bardzo rzadko. Czasami jednak zdarzają się choroby nietypowe. Często są one spowodowane niewłaściwą pielęgnacją w domu.
Na przykład:
- Nekroza liści. Może to nastąpić, jeśli roślina jest przechowywana w niskiej temperaturze przez długi czas. Liście staną się żółte wokół krawędzi. Może to być spowodowane brakiem magnezu w podłożu. Szczypta lub dwie soli angielskiej, której możesz użyć, aby liście były zielone i zdrowe, pomoże zaradzić sytuacji.
- Brązowe końcówki liści są wynikiem słabego podlewania i zbyt małej ilości oprysków.
Roślina ma zwiększoną odporność na szkodniki.
Jeśli utrzymana zostanie temperatura pokojowa dla alpiny lekarskiej, pamiętane będzie właściwe oświetlenie oraz stworzone zostanie odpowiednie nawodnienie i odżywienie, roślina będzie rosła i zachwycała hodowcę kwiatów.
