Hydrangea grandiflora: Opis odmiany, sadzenie i pielęgnacja

Najpopularniejszymi roślinami ogrodowymi są kwitnące krzewy, które sadzi się na zewnątrz oraz uprawia w wazonach jako rośliny pokojowe. Hortensja ozdobna drzewiasta Grandiflora jest szeroko stosowana w architekturze krajobrazu, w żywopłotach i doskonale prezentuje się w nasadzeniach soliterowych.

Opis odmiany

Hydrangea grandiflora to wysoki krzew z selekcji niemieckiej, osiągający wysokość 2-2,5 metra i szerokość do 3 metrów. Należy do szybko rosnących roślin ogrodowych, przyrastających w tempie 25-30 cm rocznie. Młode pędy z lekkim pokrojem stają się w dorosłym życiu glabrowe. Kolor kory zmienia się z czerwonego na brązowy, z upływem czasu następuje odwarstwienie. System korzeniowy jest rozgałęziony, ale płytki.

Liście są szorstkie, o eliptycznym kształcie i dużych rozmiarach. Wierzchołek jest spiczasty, krawędzie poszarpane. Kolor jest ciemnozielony, prawie nie zmienia się jesienią. Drobne kwiaty ułożone są w stożkowate wiechy o średnicy do 20-25 cm, zmieniające w miarę wzrostu barwę od białej i kremowej do różowej i czerwonozielonej. Charakteryzuje się późnym okresem kwitnienia.

Wskazówka!

Nie należy sadzić krzewów na glebach wapiennych.

Hydrangea Grandiflora jest bardzo wytrzymała na mróz, nie toleruje suszy i bezpośredniego nasłonecznienia. Najlepiej sadzić w penumbrze i na lekkich glebach gliniastych o średnim lub wysokim poziomie kwasowości. Boi się przeciągów i stojącej wody. Odmiana ta jest dobrze przystosowana do warunków miejskich, odporna na zanieczyszczenia i skażenia powietrza. Długowieczność odmiany, krzewy rosną do 40 lat, odporna na choroby i szkodniki. Wysokość hortensji Grandiflora zależy od intensywności pielęgnacji i warunków klimatycznych.

Sadzenie i pielęgnacja

Dla pełnego wzrostu i adaptacji należy przestrzegać zalecanych zasad sadzenia.

1. Dołek do sadzenia wykopuje się uwzględniając wielkość systemu korzeniowego, powinien być szerszy o 20-40 cm od skrajnych korzeni.
2. Na dno otworu wysypuje się warstwę drenażową z keramzytu, tłucznia, drobnych kamieni lub łamanych cegieł w warstwie 10-15 cm. Na wierzch wysypuje się żyzną mieszankę składającą się z 1 części humusu, 1 części piasku, 2 części torfu i 2 części ziemi pod sodę. Zaleca się dodanie igliwia, mocznika, superfosfatu i siarczanu potasu.
3. Korzenie są rozłożone, przysypane ziemią i ubite. Szyjka korzeniowa powinna znajdować się na tym samym poziomie co gleba.
4. Podlewać obficie niechlorowaną wodą, co najmniej 15-20 litrów na krzew. Następnie należy podlewać co tydzień, choć hortensje dobrze znoszą brak wilgoci.
5. Glebę wokół rośliny należy ściółkować torfem, korą drzew, trocinami lub ścinkami trawy, aby utrzymać jej wilgotność.

Przy nawożeniu przy sadzeniu nie jest konieczne nawożenie w pierwszym roku życia. Następnie sadzonki należy nawozić związkami organicznymi i nawozami mineralnymi:

• Sfermentowany obornik koński, krowi lub króliczy;
• z superfosfatem, mocznikiem i siarczanem potasu w okresie pączkowania;
• środki ludowe: napar z cebuli i pokrzywy, mangan.

Wskazówka!

Nadmierne nawożenie spowoduje zwiększenie objętości i masy kwiatostanu, co może prowadzić do łamania gałęzi.

Gleba powinna być regularnie spulchniana, ale nie więcej niż 5-10 cm, aby nie uszkodzić powierzchniowego systemu korzeniowego.

Hydrangea paniculata Grandiflora nie obawia się mrozów, ale wskazane jest izolowanie podkładek młodych roślin, zwłaszcza w 1-2 roku życia. Użyj torfu, suchych liści, siana lub słomy. Warstwa nie powinna być mniejsza niż 15 cm, aby nie zaszkodzić korzeniom. Pnie powinny być owinięte w worki lub włókninę. Przy przestrzeganiu zalecanych zasad sadzenia i pielęgnacji, Grandiflora nie wymaga szczególnych inwestycji ani nakładów.

Propagacja

Najlepszą opcją dla osób chcących szybko i bezproblemowo uprawiać hortensje jest zakup gotowej sadzonki w pojemniku. Praktykuje się kilka metod propagacji.

1. Przez nasiona. Najbardziej czasochłonna metoda, która nie zapewnia przyjaznych kiełków i zachowania cech odmianowych. Nasiona sadzi się w żyznej ziemi, obficie podlewa i przykrywa szkłem lub folią, aby uzyskać efekt szklarni. Sadzonki można następnie kiełkować w osobnych pojemnikach. Nie może być sadzony przed 3-4 rokiem życia.
2. Sadzonki. W połowie lata, po otwarciu pąków, z młodych pędów pobiera się cięte sadzonki. Każda powinna mieć co najmniej 3 pary zdrowych pąków. Usuwamy połowę liści, pozostawiając 1-2 na górze sadzonki w stanie nienaruszonym. Moczy się je przez 2-3 dni w roztworze ze stymulatorem wzrostu i sadzi w mieszance glebowej z piasku i torfu (humusu) w stosunku 1:2. Po obfitym podlaniu, sadzonki przykrywamy szklanymi słoikami i umieszczamy w ciemnym, ciepłym miejscu do ukorzenienia. Będą one codziennie spryskiwane opryskiwaczem w celu utrzymania odpowiedniej wilgotności. Na miejsce stałe sadzić dopiero w następnym roku.
3. Podział krzewów. Popularna i niezawodna metoda, sprawdzona przez lata. Krzew wykopuje się, uważając, by nie uszkodzić korzeni, i dzieli na kilka części. Należy je rozdzielić, biorąc pod uwagę obecność wyraźnych pąków wzrostu. Żyzną mieszankę kompostu, torfu, piasku i nawozu stosuje się w dołach do sadzenia, wykopanych do wielkości dwukrotnie większej od systemu korzeniowego. Zabieg przeprowadzany jest na wiosnę. Korzenie są wcześniej skracane.
4. Przycinanie. Na wyciętych gałęziach usuń dolne liście i część kory. Zrób otwór i włóż drzazgę. Pochyl się do ziemi, przypnij ją i przykryj ziemią. Zakopana podkładka powinna być na głębokości co najmniej 15 cm. Gdy system korzeniowy jest w pełni uformowany i stwardnieje, pęd delikatnie oddziela się od krzewu łopatą i przesadza w inne miejsce.

Pomocy!

Do wykorzystania w suchych bukietach hortensje ścina się w czasie kwitnienia i wiesza do góry nogami aż do całkowitego wyschnięcia. Barwy kwiatów są zachowane, o ile nie są wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Stosując metodę rozmnażania przez szczepienie z dorosłej rośliny, w jednym sezonie można wyhodować do 3-5 sadzonek bez uszkodzenia krzewu.

Przycinanie

Gałęzie powinny być regularnie przycinane, aby umożliwić dalsze formowanie się gałęzi i kwiatostanów. Używaj ostrego sekatora lub nożyc ogrodowych, które zostały wcześniej zdezynfekowane. Młode rośliny należy skrócić o 2-3 pąki, dorosłe przyciąć jak najbliżej ziemi, 15-20 cm od powierzchni. Krzewy te w ciągu 1-2 lat odbudują się i zaczną w pełni kwitnąć. Usuń kwiatostany w odpowiednim czasie, aby zachowały swoją siłę na zimę.

Choroby, szkodniki i ich zwalczanie

Jak wiele roślin ogrodowych, odmiana ta jest podatna na choroby.

1. Mączniak rzekomy. Charakterystycznym objawem są szarawe plamy na górnej powierzchni liści, które z czasem ciemnieją, więdną i odpadają. Pędy w pierwszym roku życia wykształcają plamy o karmazynowym zabarwieniu i stopniowo ulegają deformacji. Jeśli nie podejmie się pilnych działań, nasadzenia mogą zamierać w niskich temperaturach. Do leczenia stosuje się fungicydy.
2. Szara zgnilizna. Najczęstsza choroba, która objawia się jako brązowe plamy. Choroba szybko rozprzestrzenia się podczas ulewnych deszczy. Prowadzone jest leczenie za pomocą Chistotle i Fundazole.
3. Biała zgnilizna dotyka korzeni, w wyniku czego krzewy nie otrzymują niezbędnych składników odżywczych i stopniowo zamierają. Phytosporin jest skuteczny.
4. Tracheomycosis wilt (fusarium). W wyniku oddziaływania grzyba na układ naczyniowy rozpoczyna się żółknięcie, krzewy zaczynają więdnąć i zamierać. Stosować preparaty „Maxim”, „Fundazol”, „Trichomerdin”, „Fitosporin-M”, „Fitotsid”.
5. Septoriozy. Określany pojawieniem się małych brązowych, frędzelkowatych plamek o nieregularnym kształcie, które łączą się w miarę rozprzestrzeniania się choroby. Opryski preparatami zawierającymi miedź: siarczan miedzi, tlenochlorek miedzi.
6. Chloroza. Choroba nieinfekcyjna powstaje w wyniku niedoboru żelaza, objawia się zmianą koloru liści: stają się one jaśniejsze, a żyłki pozostają charakterystycznie zielone. Opryski przeprowadza się preparatami „Agricol”, „Chelat żelaza”, „Antichlorosis”, „Ferrovit”, „Ferrylene”, „Micro Fe”, „Brexil”.W przypadku głębokich afektów roztwór wylewa się na glebę wokół krzewów.

Zabieg wykonać przy pierwszych objawach choroby jak najszybciej, aby zapobiec porażeniu całej powierzchni nasadzeń. Stosowane są środki grzybobójcze, biologiczne kompozycje przeciwgrzybicze oraz środki ludowe. W celach zapobiegawczych poddać działaniu roztworu manganu w celu dezynfekcji.

Wskazówka:

Podczas kwitnienia nie należy stosować środków chemicznych.

Do szkodników, które mogą zaszkodzić plantacji należą:

• ślimaki;
• mszyce;
• pająk;
• lichwiarzy;
• pluskwy;
• pasikoniki;
• pasikoniki;
• lichwiarzy;
• nicienie.

Metody zwalczania obejmują ręczne zbieranie dużych owadów i umieszczanie w okolicy pułapek. Leczenie środkami chemicznymi i stosowanie środków ludowych. Wśród środków owadobójczych zwracają uwagę te najbardziej skuteczne:

• „Akarin;
• „Actara”;
• „Antilin”;
• „Żubr”;
• „Iskra”;
• „Comandor”;
• „Tanrek”.

W celach profilaktycznych leczyć płynem Bordeaux, naparem z tytoniu, kompozycjami chemicznymi i biologicznymi. Nawozy zawierające azot stosuje się wiosną, potasowo-fosforowe latem, fosforowe opryskuje się jesienią. Przy pierwszych oznakach ucisku lub porażki warto sprawdzić jakość gleby, jej wilgotność. Wskazane jest osłonięcie roślin przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Jeśli nie jest to możliwe, zraszać w upalne dni.