Co może być smaczniejsze i zdrowsze niż świeże ogórki wyhodowane własnymi rękami w warzywniaku lub na wsi? A jeśli nie masz ani jednego, ani drugiego, ale masz kącik na balkonie – jedyną wolną przestrzeń w małym miejskim mieszkaniu? Również odpowiednie miejsce na mały ogródek warzywny! Łatwo o nią zadbać z zacisza własnego domu. Dlaczego ogórki nie rosną na balkonie, przyczyny i opcje, jak to naprawić, są opisane w artykule poniżej.
Wszystkie warunki dla dobrego zbioru ogórków
Oświetlenie:
Ogórki indoor, jeśli są zaliczane do roślin cieniolubnych, są tylko stosunkowo cieniolubne w stosunku do tych, które rosną na zewnątrz. Należy starać się zapewnić im jak najwięcej światła.
Nie jest więc wskazane zakładanie „rozsadników” na balkonie wychodzącym na północ lub na balkonie zacienionym przez drzewa, gdzie słońce nigdy nie dochodzi.
Ogórki letnie będą rosły również przy sztucznym świetle, ale lepsze jest światło naturalne. Nie należy jednak zaniedbywać lamp w okresie zimowym, a także w pochmurne jesienne dni.
Temperatura i wilgotność
Liście powinny być również osłonięte przed zbyt gorącym, bezpośrednim słońcem (ok. 30° C).
Ponieważ jest to nasadzenie letnie, trzeba będzie utrzymywać nieco wyższą wilgotność na balkonie, stawiając obok „warzywniaka” wiadro z wodą i spryskując powietrze przynajmniej raz dziennie spryskiwaczem.
Odmiany przeznaczone do pomieszczeń zamkniętych są wrażliwe na zmiany temperatury i przeciągi, dlatego wskazane jest ich przeszklenie. Jeśli nie jest zbyt gorąco, a wiatry są nieczęste, można postawić zasłonę i zasłaniać ją w razie potrzeby.
Kontener
Zbiornik na ogórki powinien mieć co najmniej 5 litrów ziemi na roślinę i głębokość co najmniej 10 cm. Korzenie tej rośliny rosną w górnych warstwach i nie potrzebują większej głębokości.
Przydadzą się standardowe pojemniki na kwiaty o wymiarach 25 x 80 cm; dobrze zniosą w nich 2 dobrze rozwinięte krzewy.
Dla jednego wystarczy doniczka, a dlaczego nie wykorzystać zardzewiałego garnka? Otwory w dnie, warstwa drenażowa, tacka na nadmiar wody przy podlewaniu – wszystko odbywa się zgodnie z zasadami florystyki doniczkowej.
Gleba do uprawy ogórków
Ogórki potrzebują żyznej gleby. Można ją kupić w sklepie lub przygotować wzbogacając glebę, pobraną z ogrodu, o dodatki mineralne i organiczne. W celu poprawy struktury gleby należy dodać piasek rzeczny. Mieszanka może składać się z ziemi ogrodowej (wcześniej odkażonej przez spalenie), torfu, piasku rzecznego w stosunku 4 : 1 : 1 oraz szklanki węgla drzewnego na 5 litrów mieszanki. Należy pamiętać, aby przed wysiewem dobrze podlać glebę.
Siew i hodowla sadzonek
Aby zebrać plon w okresie letnim, należy rozpocząć siew w pomieszczeniu, pod koniec kwietnia lub na początku maja. Ważne jest skoordynowanie z pogodą, aby otrzymane w pomieszczeniu sadzonki zadomowiły się na balkonie, gdy temperatura nie spada już poniżej 15° C. Nie jest to łatwe; jeśli spodziewane jest opóźnione ocieplenie, lepiej zacząć nieco później, aby nie trzymać zbyt długo w pomieszczeniu przerośniętych sadzonek gotowych do posadzenia. Nasiona balkonowe hybrydowe sprzedawane są najczęściej w tak zwanej formie granulatu, wskazuje na to sztuczne zabarwienie, nie trzeba ich też wcześniej dezynfekować. Przed wysiewem najlepiej wykiełkować nasiona, mocząc je dzień lub dwa między warstwami wilgotnej gazy, aż pojawią się korzenie.
Ogórki niezbyt dobrze znoszą przesadzanie, dlatego warto posadzić je od razu na stałe miejsce. Wykopać dołek w odległości 40 cm od siebie, na głębokość 2 cm i w każdym umieścić po dwa nasiona, tak na wszelki wypadek. Przykryj je folią i postaw w najcieplejszym miejscu w domu, na słonecznym parapecie. W temperaturze 25° C siewki wzejdą w ciągu 5 do 6 dni. Na tym etapie optymalna jest temperatura pokojowa 20°C. Folię należy usunąć, a gdy pojawi się 3. liść, sadzonki należy zahartować, umieszczając je na jakiś czas w bezpośrednim świetle słonecznym, a ostatecznie osadzając na balkonie, gdy nadejdzie ciepła pogoda.
Od sadzonki do zbioru
Od 2 tygodnia życia, a następnie co 2 tygodnie, siewki wymagają nawożenia nawozem sprzedawanym w sklepach specjalistycznych, którego dawki dla siewek i roślin dorosłych podano na opakowaniu. Najprostszy samodzielnie przygotowany przepis polega na rozcieńczeniu jednej trzeciej łyżeczki mocznika w litrze wody, podlewamy każdą sadzonkę szklanką roztworu, nie rozlewając go na liście. Owocujące rośliny należy zasilać częściej, po 8 – 10 dniach, w tym celu opracowano i sprzedaje się nawóz o innym składzie. Z ludowych środków leczniczych stosuje się napar z herbaty lub skorupek jaj.
Szczególnie ważne przy uprawie na balkonie jest to, aby rośliny nie były rozrzucone chaotycznie, ale wyglądały schludnie i nie zajmowały zbyt wiele miejsca. Gdy pojawi się jedenasty liść, przycinamy wierzchołek. Zaczną rosnąć pędy boczne, które przycinamy powyżej drugiego liścia, pozostawiając 5 do 6 liści na kolejnych pędach i po 2 liście na każdym z kolejnych pędów.
Ogórki chętnie pełzają po pionowej podporze, potrzebują jej już w fazie 7 liści. Taką podporę można umieścić obok każdej łodygi, tak jak to się robi w plenerze. Ale wygodniej jest wykorzystać to, co jest możliwe na balkonie: rozciągnąć sznur nad „grządką” na wysokości 2 metrów, wbić małe kołki w pobliżu roślin i pozwolić ogórkom chodzić po sznurku rozciągniętym od kołka do sznura. Ponieważ większość hybryd balkonowych dobrze się rozgałęzia i rośnie w pozycji wiszącej, można je trzymać w ozdobnych skrytkach lub zwykłych wiszących pojemnikach. Nie ma potrzeby przycinania, pędy będą ładnie zwisać w dół i owocować nie gorzej niż na podporze.
Najlepsze odmiany ogórków do uprawy na balkonie
To już nie jest egzotyka ani eksperyment. Hodowcy wyhodowali specjalne ogórki, dostosowane właśnie do takich, specyficznych warunków. Są one już dość liczne, a praktycy zgromadzili bogate doświadczenie w ich uprawie. Większość z nich to mieszańce pierwszej generacji, na opakowaniu nasiona oznaczone są jako F1, a w adnotacji podano, czy są przeznaczone do uprawy na balkonie. Dobrze spisały się F1 Urban Cucumber, F1 Calendar, F1 Colibri, F1 Balcony Cucumber i inne.
Rośliny te są stosunkowo zwarte: łodygi nie mają tendencji do bujnego wzrostu i są łatwe do formowania, a liście nie są duże. Stosunkowo odporna na zacienienie. Większość wytwarza owoce bez zapylenia (partenokarpiczne), choć są i takie, które trzeba zapylać ręcznie. Każdy węzeł wytwarza kilka zalążni na łodydze; to owocowanie nazywa się kiściami lub pękami. Są przedwczesne, długo owocują, a przy dobrej pielęgnacji są dość wysokoplenne, nie trzeba długo zajmować skąpej powierzchni, czekając na kilka ogórków.
