Gerbery należą do rodziny Compositae lub Asteraceae. Gerbera pochodzi z Afryki Południowej, dlatego bywa nazywana stokrotką afrykańską. Niektóre gatunki rosną w gorących, tropikalnych rejonach Azji. Gerbery mogą być w każdym kolorze oprócz niebieskiego. Ten kolorowy kwiat można uprawiać zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz. Stanowi dekoracyjny dodatek do każdego wnętrza. Odmiany karłowe zostały specjalnie wyhodowane do uprawy domowej.
Gerbera ogrodowa: opis i cechy
Gerbera to wieloletnia roślina ozdobna charakteryzująca się korzennymi, długimi, pierzasto podzielonymi liśćmi o spiczastych końcach oraz dużymi kwiatami przypominającymi stokrotki. W ogrodzie kwitnie od połowy wiosny do późnej jesieni. W pełni rozwinięta roślina będzie miała 30-60 cm wysokości. Długość liścia wynosi około 35 cm.
Kwiatostany to pojedyncze koszyczki, o średnicy 12-16 cm. U niektórych odmian mieszańcowych może osiągnąć 30 cm. Płatki brzeżne są większe od środkowych i mają kształt języka. Płatki środkowe mają kształt trąbki. Środek kwiatostanu przypomina wypukły guzik.
Aby stworzyć bukiet, wskazane jest całkowite wyłamanie kwiatów gerbery z gniazda. Nawet kawałek pozostałej łodygi może spowodować gnicie rośliny. Kwiaty cięte mogą pozostać świeże nawet do 20 dni, ale w wazonie nie może być zbyt dużo wody, aby nie rozpoczął się proces gnicia.
Popularne gerbery
Rodzaj gerbera obejmuje około 80 gatunków. Gerbery są szczególnie uwielbiane przez florystów:
- Gemson’s, gatunek ten składa się z wielu odmian o różnych kolorach;
- Wright, mający białoróżowe płatki brzeżne;
- Zielonolistna, która ma wąskie ulistnione kwiatostany o delikatnym różowym kolorze;
- Abisyńska, która ma blady kwiatostan i żółty środek.
Hodowcy ciągle tworzą nowe odmiany, które różnią się kolorem, odcieniem, paskami lub wzorami na płatkach. Bardzo ciekawe i oryginalne są odmiany dwubarwne.
Gerbera: sadzenie i pielęgnacja
Gleba powinna być lekko kwaśna (4,5-5,5 pH). Bardziej kwaśna gleba opóźni rozwój korzeni. Dla dorosłego kwiatu odpowiednia jest gliniana doniczka o objętości 1-2 litrów. Dodaj do gleby pokruszoną korę sosnową lub claydite, aby poprawić jej jakość. Górna warstwa powinna być stale spulchniana, aby umożliwić przenikanie powietrza do korzeni.
W przypadku przesadzenia z małej doniczki do większej, przyzwyczajenie się kwiatu do nowych warunków będzie trwało dość długo. Przesadzanie najlepiej przeprowadzić wiosną. Roślinę należy przesadzić z bryłą korzeniową, aby mogła szybciej rosnąć. Kupionych w sklepie roślin nie należy przesadzać od razu, ponieważ potrzebują czasu na aklimatyzację.
Gerbery są rośliną światłolubną. Może być nawet przez pewien czas wystawiona na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, dlatego będzie się dobrze rozwijać na parapecie okiennym skierowanym na wschód lub zachód. Jesienią i zimą potrzebuje dodatkowego światła, które powinna zapewnić lampa dzienna. Nadmierne nasłonecznienie może prowadzić do utraty jasności liści, dlatego w południe należy chronić roślinę przed słońcem. Przy zbyt dużej lub zbyt małej ilości światła może nie dojść do kwitnienia. Przy niewystarczającej ilości światła i złym odżywianiu kwiaty będą blade i nieestetyczne.
Gerbery lubią ciepło. Duże różnice temperatur między dniem a nocą będą miały negatywny wpływ na rozwój kwiatów. Wiosną i latem optymalna jest temperatura 22 – 24 °C (nie niższa niż 20 °C). Kwiaty lubią świeże powietrze. Dlatego pomieszczenie powinno być regularnie wietrzone. W lecie wynieś kwiat do ogrodu lub na balkon.
Gerbery w czasie swojego wzrostu lubią częste, ale nie obfite podlewanie. Należy unikać nadmiernego podlewania. Woda nie powinna zastygać w doniczce. Rozeta liści korzeniowych powinna pozostać sucha. Dobrym pomysłem jest podstawka do podlewania wypełniona mchem, piaskiem lub glinianymi kamyczkami. Nawozić co 2 tygodnie nawozem mineralnym. Nie należy stosować nawozów organicznych, ponieważ będą one gniotły korzenie. Pąki kwiatowe należy natychmiast usunąć, aby nie przeszkadzały w rozwoju nowych pędów kwiatowych.
Zimą, po zakończeniu okresu kwitnienia, gerbera potrzebuje temperatury około 15°C, ale nigdy poniżej 12°C. Podlewanie powinno być ograniczone. Pozwól, aby gleba trochę przeschła pomiędzy podlewaniem. Nawożenie nie jest konieczne w okresie zimowym.
Rozmnażanie gerbery ogrodowej
Istnieją następujące metody rozmnażania tej rośliny:
- Użycie nasion;
- dzielenie dojrzałego krzewu;
- ścinki.
Uprawa gerbery z nasion jest dość rzadka. Niektóre z uprawianych w ten sposób roślin tracą cechy mateczne. Nasiona należy przechowywać w temperaturze ok. 5°C, dzięki czemu będą mogły dłużej kiełkować (nawet do 1 roku). Nasiona przechowywane w wyższej temperaturze stracą swoje właściwości kiełkowania po 6-8 miesiącach. Nasiona można wysiewać od stycznia do marca. Sadzić w lekkiej mieszance gleby na płytką głębokość (2-3 mm). Nasiona przykryć folią lub szkłem. Temperatura nie powinna spadać poniżej 18°C, a gleba powinna być zawsze wilgotna. Sadzonki wzejdą w ciągu 1-2 tygodni. Młode rośliny przesadzamy do pojedynczych glinianych doniczek (średnica ok. 10 cm) po pojawieniu się pierwszych 4-5 liści. Kwitnienie rozpoczyna się 7-11 miesięcy po posadzeniu.
Dzielenie dorosłego krzewu to najpopularniejsza i najłatwiejsza metoda rozmnażania. Wiosną dwu-, trzyletnie krzewy dzielimy na części. Każda część powinna mieć dwa lub trzy młode liście. Korzenie można przyciąć do długości 10-15 cm i potraktować sproszkowanym węglem drzewnym. Oderwane krzewy sadzimy w donicach z dobrym drenażem. Miejsce wzrostu po posadzeniu powinno znajdować się 1-1,5 cm nad ziemią. Na ukorzenienie się będzie potrzebował 1-1,5 miesiąca.
Sadzonki są bardziej czasochłonne i skomplikowane. Podczas cięcia mogą zostać utracone niektóre cechy odmianowe. Aby uzyskać młode pędy, krzew wykopuje się, myje, a następnie odcina rozetę liściową. Zaprawione kłącze sadzi się w szklarni, gdzie po 2 tygodniach z pąków pachowych wykiełkują młode pędy. Staną się one podstawą przyszłych wycinków.
