Na Kaukazie, na zboczach gór, w wiosennej puszcze, można zobaczyć jasne strzałki z niebieskimi lub jasnoróżowymi pąkami, które wybuchają spod śniegu, który jeszcze nie stopniał. Te wczesne hiacynty należą do najwcześniejszych wiosennych kwiatów, ale uprawa hiacyntów na zewnątrz jest możliwa także w naszych śródlądowych ogrodach. Aby to zrobić, wystarczy zapoznać się z niektórymi osobliwościami opieki nad tą atrakcyjną rośliną.
Opis rośliny oraz głównych gatunków i odmian hiacyntów
Liście rośliny są wydłużone i wąskie. Gdy hiacynt kwitnie, są one krótkie, ale po przekwitnięciu odrastają (do 20 centymetrów). Kwiatostan w postaci wyprostowanego pęku na strzelistej łodydze kwiatowej osiąga czasem 35 centymetrów długości. Kwiaty są dzwonkowate i zawieszone na krótkich szypułkach, wydzielają bardzo silny zapach.
Hiacynty mają dość dużą (do sześciu centymetrów średnicy) okrągłą cebulkę. Żyje około 9-10 lat. Po tym czasie kwitnienie stopniowo zanika. Pięcioletnia roślina wytworzy zwykle pierwsze cebulki-córki, które można wykorzystać do wegetatywnego rozmnażania hiacyntów.
Dzikie hiacynty są zwykle niebieskie, różowe lub białe, ale istnieje około 30 gatunków i wiele odmian.
Oto tylko kilka głównych z nich:
- Do hiacyntów orientalnych należą rośliny, które stały się podstawą do dalszego rozwoju wielu współczesnych odmian ozdobnych. Zazwyczaj osiągają one czterdzieści centymetrów wysokości, a kolor kwiatostanów jest dość zróżnicowany: nie tylko białe, różowe czy niebieskie kwiaty, ale także niebieskie, jak również żółte. Kwitnienie może rozpocząć się na początku maja i może trwać do dwóch tygodni.
- Różnorodność kolorów hiacynta mysiego podczas kwitnienia jest zdumiewająca, od śnieżnobiałych i miękkich niebieskich do wszystkich odcieni różu. Hiacynty są małe, mają zaledwie 15 centymetrów wysokości lub nawet mniej, ale hiacynt mysi kwitnie dłużej (do 20 dni).
- Hiacynt wodny lub euchornia preferuje wilgoć i dobrze nadaje się do sadzenia w pobliżu jeziora lub małego stawu. Gatunek ten jest wysoki (do 50 centymetrów), a jego kwiatostany mają delikatny fioletowo-liliowy odcień.
- Hiacynt Transcaspijski ma zaledwie 20 centymetrów wysokości, ale będzie wyróżniał się w ogrodzie swoimi niebiańsko niebieskimi kwiatami.
- Hiacynt Litwinowa charakteryzuje się nietypową kolorystyką, wiosną można spotkać w ogrodach nie tylko jaskrawy liliowy lub niebieski odcień tego gatunku, ale także kwiatostany o zielonej barwie.
Mówiąc o odmianach, kwiaty hiacynta w ogrodzie można skategoryzować według odmian:
- Według terminu ich kwitnienia (wczesne, średnie, późne);
- Przez budowę ich kwiatostanów (proste, wielokwiatowe lub frotte).
Najczęściej jednak klasyfikacja opiera się na gamie kolorów charakterystycznych dla kwiatostanów.
Wybór miejsca i wybór gleby
Miejsce powinno być wybrane płaskie, ale z lekkim nachyleniem, które niezawodnie zapewni odpływ wody na wiosnę, ponieważ każde zalanie wodą zabije cebulki. Miejsce wybrane do nasadzeń nie powinno mieć wód gruntowych blisko powierzchni. W przeciwnym razie konieczne będzie zorganizowanie drenażu lub wykonanie nasypu.
Hiacynty lubią słoneczne, bezwietrzne miejsca.
Hiacyntów nie należy sadzić w pobliżu krzewów i drzew, ponieważ wiosną jest mało słońca, a ponadto duże korzenie krzewów i drzew będą pochłaniały mikroelementy z gleby, szkodząc młodym roślinom. Oprócz powyższych, abywyrosły piękne hiacynty, trzeba zapewnić im odpowiednią glebę.
Gleba powinna być nawożona i powinna zawierać próchnicę, ale niedopuszczalny jest świeży lub źle rozłożony obornik. Hiacynty potrzebują gleby lekkiej, lekko zasadowej (prawie neutralnej), bogatej w składniki odżywcze i materię organiczną. Jeśli gleba jest gęsta i gliniasta, należy dodać piasek rzeczny i torf. Hiacynty nie lubią rosnąć na zbyt kwaśnej glebie. Jeśli gleba jest kwaśna, należy zastosować wapno, np. kredę lub wapno, aby doprowadzić pH do 6,5.
Wszystkie gleby powinny być przygotowane wcześniej, na kilka tygodni przed dniem sadzenia, aby gleba osiadła i nieco się zagęściła. Nie należy kopać na głębokość większą niż 40 centymetrów.
Przygotowanie do sadzenia: Wybór cebulek
Przed zakupem materiału roślinnego należy dokładnie obejrzeć cebulę: nie powinna być zbyt duża, a raczej średniej wielkości, jędrna i zwarta, bez widocznych uszkodzeń. Cebulki należy kupować w szkółkach oraz w renomowanych i godnych zaufania sklepach. Dobrze będzie, jeśli żarówka będzie miała średnicę około półtora raza większą od podstawy. Dojrzałe okazy mogą wytworzyć pierwsze cebulki kwiatowe w wieku pięciu lub sześciu lat.
Z wyglądu cebulki składają się z łusek powierzchniowych w kilku warstwach, łusek akumulacyjnych i już uformowanego pąka. Aby uprawiać hiacynty na zewnątrz, w dniu sadzenia wszystkie cebulki powinny być twarde w dotyku i mieć około czterech centymetrów średnicy. Jeśli materiał sadzeniowy jest dobrej jakości i nieuszkodzony, cebula nie tylko dobrze się ukorzeni i przezimuje, ale także obficie zakwitnie w odpowiednim czasie, biorąc pod uwagę właściwą uprawę i pielęgnację.
Sadzenie hiacyntów
Roślina może być sadzona w otwartym gruncie zarówno wiosną, jak i jesienią – wszystko zależy od warunków klimatycznych. Wiosenne sadzenie w chłodniejszym klimacie odbywa się po ostatecznym przejściu nocnych przymrozków. Jesienią hiacynty należy sadzić na początku października i nie należy ich sadzić wcześniej, ponieważ cebulki ukorzenią się i mogą zbyt szybko wykiełkować, co spowoduje ich przemarznięcie na śmierć w czasie zimy. Należy również unikać późnego sadzenia, ponieważ cebule będą cierpiały z powodu jesiennych przymrozków.
Pielęgnacja hiacyntów polega na leczeniu samych cebulek. Należy je namoczyć w środku grzybobójczym przez pół godziny, a następnie usunąć i dokładnie wysuszyć. Teraz można wykopać dołki pod cebulki, które powinny być trzykrotnie większe od cebulki (około 15 cm). Jeśli cebulki są duże, odległość między nimi wynosi zwykle około 20 centymetrów; w przypadku małych okazów odległość ta jest o połowę mniejsza.
Na dnie każdej cebulki umieść trzy centymetry piasku (czystego i gruboziarnistego), aby stworzyć drenaż. Boki każdej cebulki można też zasypać piaskiem. Sam materiał roślinny umieszczamy delikatnie na przygotowanej poduszce z piasku i przykrywamy warstwą ziemi, zabezpieczy to go przed nadmierną wilgocią lub porażeniem.
Nawóz powinien być stosowany w ramach procesu przygotowania gleby lub dodawany bezpośrednio do otworów sadzeniowych.
Po posadzeniu lekko podlewamy cebulki i ściółkujemy je suchym torfem, trocinami lub opadłymi liśćmi. Tymi samymi trocinami okrywamy cebulki na zimę, a po nadejściu wiosny usuwamy ściółkę.
Pielęgnacja i żywienie hiacyntów
Abymiećw ogrodzie bujne, przyciągające wzrokhiacynty , należy wykonać nie tylko prawidłowe nasadzenia, ale także odpowiednią pielęgnację tych roślin,jeśli są one posadzone w otwartym gruncie.
Mówiąc o tym ,jak uprawiać hiacynty, należy pamiętać, że są one bardzo wymagające i wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Gleba wokół nasadzeń powinna być dobrze utrzymana, okresowo spulchniana, wszystkie chwasty usunięte, a stare kwiatostany usunięte. Hiacynty lubią być obficie podlewane. Jeśli gleba jest sucha, będą szybciej kwitły. Rośliny potrzebują trzech kolejnych karmień. Należy to zrobić w postaci rozcieńczonej lub wysuszonej. Pierwsze nawożenie należy podać zaraz po pojawieniu się pierwszych pędów, następnie po wybarwieniu się pąków kwiatowych i wreszcie po zakończeniu kwitnienia rośliny.
Pielęgnacja hiacyntów po kwitnieniu i rozmnażanie
Hiacynty kwitną bujnie, ale jest to niestety krótkotrwałe. W ciepłym klimacie uprawiane cebulki doskonale przeżywają łagodną zimę, a wiosną znów cieszą oko jaskrawymi, różowymi i niebieskimi strzałami kwiatostanów. W Midlands roślinom brakuje ciepła w okresie spoczynku, dlatego uprawa i pielęgnacja polega na wykopywaniu wszystkich cebulek .
Ogrodnicy mieszkający na Kaukazie, Kubaniu, w południowej części strefy Czarnej Ziemi nie mogą tego zrobić, a tylko wtedy, gdy lato jest gorące. W przeciwnym razie należy dokładnie oczyścić cebulki z warstwy ziemi, starych korzeni i wierzchniej warstwy łusek. Dorosłe potomstwo powinno być całkowicie oderwane, a mniejsze pozostawione na cebulce.
Hiacynty należy wykopać pod koniec czerwca, a nie zaraz po kwitnieniu. Pozwólcie górnej części łodygi zwiędnąć, aby wszystkie składniki odżywcze mogły zostać przeniesione do cebulki. Na kopanie wybierz słoneczny i suchy dzień. Przy wykopywaniu cebulek należy zachować ostrożność i unikać ich uszkodzenia. Jeśli tak się stanie, potraktuj je słabym roztworem manganu.
Hiacynty dwupienne są bardzo wybredne co do źródła ciepła, dlatego zadbajo cebulki : suszje przez tydzień w temperaturze +20°Cw ciemnym, suchym pomieszczeniu, posortuj je według wielkości i umieść w pudełkach .
Cebulki hiacyntów można przechowywać w dwóch kolejnych etapach:
- Przechowywanie w cieple, przy czym żarówki leżą przez dwa miesiące lub dłużej w temperaturze około +24°C;
- Przechowywanie przedposadzeniem: jeden miesiąc w temperaturze 18°C.
W pomieszczeniu, w którym przechowywane są cebulki hiacyntów musi panować normalna wilgotność, w przeciwnym razie po prostu wyschną.
Nowe odmiany są produkowane z nasion. Te hiacynty zakwitną za pięć lat lub nawet później. Nasiona należy wysiać jesienią w skrzynce z ziemią, która składa się z ziemi liściowej, humusu i piasku. Przez pierwsze dwa lata powinny rosnąć w chłodnym miejscu.
W jednym roku cebula daje tylko jeden lub dwa pąki, bardzo rzadko trzy, a tym bardziej cztery. Tak więc naturalne rozmnażanie hiacyntów to powolny proces, trzeba być cierpliwym.
Gdy potomstwo odłączy się normalnie od cebulki macierzystej, jest wtedy hodowane samodzielnie, oddzielnie.
Przy sadzeniu roślin cebulowych w pasie środkowym hiacynty prawie nie cierpią z powodu chorób i szkodników. W szklarniach jednak czasem chorują – może to być spowodowane zakupem chorego materiału lub jeśli cebulka została posadzona na kwaśnej, zbyt wilgotnej glebie.
Hiacynty dobrze wyglądają w całkowicie otwartych miejscach lub na dolnej kondygnacji„ogrodów skalnych” .Piękne hiacynty są łatwe w uprawie , a przy odpowiednim sadzeniu i pielęgnacji tych pięknych roślin nazewnątrz, można cieszyć się z kwitnącego wiosną ogrodu .
