Technologia uprawy grzybów w domu

Uprawa grzybów w domu może zapewnić nam ten wyjątkowy produkt przez cały rok. Zbieranie grzybów w lesie to zabawa, ale krótka, sezonowa i niebezpieczna dla niedoświadczonych grzybiarzy, a niesprzyjające środowisko również zwiększa ryzyko. Co innego grzyby uprawiane własnymi rękami, z niezawodnych nasion i pod kontrolą. Znane są metody hodowli. Jeśli opanujesz je w praktyce, możesz przygotować smaczne i zdrowe dania zawierające białko, witaminy, niezbędne aminokwasy, nie tylko w ładne jesienne dni.

Jakie grzyby do uprawy?

Spośród wielu gatunków jadalnych występujących w naturze, ponad dziesięć zostało „udomowionych”. Wybór zależy nie tylko od gustu, ale także od tego, na co możesz sobie pozwolić: czy masz miejsce i warunki oraz jesteś gotów poświęcić czas na pielęgnację grzybów, czy też chcesz spróbować wyhodować coś bardziej oszczędnego. Każdy gatunek ma swoją własną technologię, a czasem jest ona dość skomplikowana. Więcej informacji na temat uprawy grzybów w domu można znaleźć w artykule zamieszczonym na naszej stronie internetowej.

Najbardziej popularne i poszukiwane są pieczarki, ale z powodzeniem można je uprawiać tylko w sztucznie stworzonych warunkach, a to wymaga ogromnej precyzji w szczegółach, nakładów pracy i materiałów.

Technika ta nazywana jest metodą intensywną, dzięki niej można mieć grzyby w domu przez cały rok. Prostszą metodą ekstensywną jest stworzenie warunków zbliżonych do tych, jakie panują w naturze na świeżym powietrzu. Uprawa ostryg i szczypiorku w ten sposób jest dość prosta, ale zbiory będą krótkotrwałe i sezonowe, tak jak w naturze.

Jak uprawiać grzyby w domu?

Grzyby wrażliwe na środowisko wymagają dobrze przystosowanego pomieszczenia.

Odpowiednia będzie piwnica lub szopa, wystarczająco szczelna, aby utrzymać właściwą temperaturę, najlepiej wyposażona w klimatyzację i wentylator, potrzebne będą termometry i czujniki do określenia wilgotności powietrza i podłoża.

Światło nie jest potrzebne do zbiorów, wpływa jedynie na kolorystykę: w ciemności czapeczki wyrosną białe. Ale oświetlenie będzie oczywiście wymagane dla ułatwienia obsługi.

Przygotuj też środek zapobiegający pleśni.

Pieczarki są kapryśne, technologia musi być obserwowana we wszystkich subtelnościach. Przygotowanie podłoża to dość czasochłonny proces. Podstawą jest świeży, nie rozłożony obornik, najlepiej koński, ale obornik krowi może być również wymieszany ze słomą pszenną lub żytnią. Dodaje się niewielkie ilości wapna, kredy i mocznika. Aby poprawić skład, doświadczeni pieczarkarze dodają obornik kurzy, obornik świński. Aby dojrzeć masę, układa się ją w stos, nawilża do 70%. Co pięć dni miesza się je widłami. Dojrzewanie trwa 20 dni, po czym umieszcza się je w skrzynkach w warstwie do 45 cm.

Grzybnia (mycelium) grzybów jest sprzedawana w sklepach, wyhodować ją nie jest łatwo, angażuje się do tego specjalne laboratoria. Laski drzewne dają lepszy i droższy materiał siewny niż ziarno żyta.

Sadzenie można rozpocząć, gdy ciepło w głębi podłoża osiągnie 27° C. Wkładamy zataczające się kawałki grzyba wielkości orzecha włoskiego w odległości około 20 cm od siebie na głębokość pół centymetra. Dla dobrego wzrostu należy przez 12 dni utrzymywać w pomieszczeniu temperaturę 24-25°C, a w podłożu wilgotność około 60%. Następnie obniża się temperaturę do 16 – 20° C, przykrywa sodową ziemią bez dociskania. Po 40 dniach pojawiają się pierwsze grzyby, a w ciągu około 3 miesięcy można je zbierać.

Grzyby w otwartym terenie

Przy uprawie na zewnątrz grzyby nie dają dużych plonów i zależą od warunków atmosferycznych, ale ponieważ metoda jest stosunkowo łatwa, bywa stosowana w warzywniku lub na wsi, aby wyhodować uprawę „dla siebie”. Grządka z grzybami powinna znajdować się w miejscu zacienionym, pożądane jest zastosowanie zadaszenia. Przygotuj podłoże i posiej grzybnię w taki sam sposób jak w pomieszczeniach, ale przykryj wierzch słomą, zachowanie wilgoci jest głównym problemem otwartych grządek. Jeśli grzyb słabo rośnie, należy ostrożnie podlewać bez podlewania, gdyż grzyby źle tolerują mokre podłoże.

Jak uprawiać grzyby pszczele na pniakach i klinach?

Dużą zaletą grzybów opiumowych jest to, że są one znacznie łatwiejsze w uprawie niż grzyby białe czy pieczarki. Nadaje się dla nich neutralna kosztowo, ekstensywna technika – zaszczepienie ich grzybnią z pniaka drzewa liściastego na działce ogrodowej.

Można znaleźć w naturze aktywny płat grzyba, umieścić go w otworze o średnicy 1 cm i głębokości 0,5 cm w pniaku i przykryć taśmą maskującą lub plasteliną albo zatkać mchem do następnego roku, kiedy to grzyb będzie gotowy do owocowania.

Od tego momentu można zbierać grzyby pieńkowe każdej jesieni przez 5 do 8 lat. Nie ma problemu nawet jeśli nie masz na działce odpowiedniego pniaka. Na drewnianych klockach o długości do pół metra i średnicy od 15 do 30 cm można wyhodować pyszną rodzinę.

Przenośna podstawa ma nawet zaletę: podczas wiosennych przymrozków wnosi się ją do stodoły, a gdy się ociepli, wkopuje się w nią ziemię, pozostawiając na powierzchni jedną trzecią wysokości. Wybierz wilgotne, zacienione miejsce podobne do tego, w którym rosną grzyby leśne.

Rozmnażanie dzikich borowików w sposób intensywny. Możesz również użyć tego samego podłoża drzewnego z posadzonym na nim grzybem w pomieszczeniach. Pod warunkiem utrzymania wysokiej wilgotności i odpowiedniej temperatury (25°C dla rozwoju grzybni i około 18°C dla kiełkowania), będą owocować przez jakiś czas o każdej porze roku. Aby uzyskać naprawdę obfity plon opium, należy zintensyfikować proces poprzez opanowanie uprawy w plastikowych torbach. Wypełnia się je masą o następującym składzie: suche trociny, gotowane przez 2 godziny w celu sterylizacji, zmieszane z owsem lub jęczmieniem w stosunku 3 :1, dodać łyżeczkę wapna, aby stworzyć środowisko alkaliczne. Do worka wprowadza się grzybnię i trzyma w pomieszczeniu o temperaturze 20°C przez miesiąc, następnie zagęszczoną zawartość usuwa się z worka, obniża się temperaturę do 10 – 15°C i stale utrzymuje się wysoką wilgotność. Istnieją dwa rodzaje opentek wprowadzanych do hodowli, letnie i zimowe (flammulina), oba mogą być z powodzeniem uprawiane metodą opisaną powyżej.

Technologia uprawy ciecierzycy i ostryg w słoikach

Oczywiście nie chodzi tu o hodowanie grzybów w domu na parapecie. Szczególne warunki, w jakich rosną i owocują grzyby – wilgotność, temperatura, czasem specyficzne podłoże – nie są odpowiednie do zamieszkania przez człowieka. Niemniej jednak bezpretensjonalne gatunki, takie jak ostrygi i grzyby fasolowe, mogą być uprawiane w pewnych ilościach nawet na balkonie, chociaż ta technologia jest bardziej odpowiednia dla dedykowanego pomieszczenia.

Szklane słoiki o pojemności 1, 2 lub 3 litrów wypełniamy mieszanką: 3 części trocin drzewnych (nie iglastych) na 1 część otrębów. Podłoże po jednodniowym moczeniu i obowiązkowej sterylizacji umieszcza się w słoikach. Zabieg wykonuje się w następujący sposób: napełnione słoiki trzymamy przez 2 godziny we wrzątku, pozostawiamy na 24 godziny, następnie powtarzamy tę samą procedurę. Ostudzone, przełożyć do zwykłej plastikowej pokrywki z wyciętym okrągłym otworem (o średnicy ok. 2 cm), do mieszanki włożyć grzybnię opieńki lub boczniaka. Rozwój grzybni trwa około miesiąca w temperaturze około 20°C, z początkiem kiełkowania należy ją zmniejszyć do 10 – 15°C. Gdy pokrywka zaczyna przeszkadzać rosnącej grzybni opium, należy ją zdjąć, owinąć tekturę wokół szyjki słoika (dla podparcia) i utrzymywać stałą wilgotność.