Zainteresowanie florystów uprawą tej rośliny w domu wynika z długiego kwitnienia, wysokich walorów dekoracyjnych kwiatów o subtelnym wykwintnym zapachu. Niedoświadczeni floryści nie powinni rozpoczynać zielonej kolekcji od zakupu okazu tego gatunku, gdyż odstępstwa od zasad agrotechniki prowadzą do chorób i śmierci rośliny.
Odmiany anturium czerwonego
Czerwone anturium jest szczególnie popularne jako roślina domowa ze względu na swoją niezwykłą strukturę i jaskrawoczerwony kolor. Właściwy kwiat to żółta kolba, dumnie skierowana ku niebu i otoczona czerwonym welonem. Niedoświadczeni floryści mylnie uważają duży czerwony fragment za płatek kwiatu.
Pokrywa anturium wewnętrznego może być biała, czerwona, żółta, różowa, zielona i wielobarwna w zależności od gatunku. Czerwone anturium są bardzo potrzebne i popularne.
Anthúrium oznacza po łacinie „ogon” i „kwiat”.
„Kwitnący ogon” zasadnie otrzymuje swoją nazwę od swojego pierwotnego wyglądu podczas kwitnienia. W warunkach krajowych faza kwitnienia trwa przez większość roku z krótką przerwą.
W kwiaciarstwie wewnętrznym popularne są następujące gatunki:
- Anthurium andre;
- Anthurium Scherzera;
- Anthurium Adrianum Edison;
- Anthurium Adios Red;
- Anthurium Andrianum Dakota;
- Anthurium Nano Red.
Szeroko wykorzystywany przez florystów do tworzenia bukietów przeznaczonych dla mężczyzn.
Anthurium andre
Gatunek reprezentowany jest przez roślinę o szerokich, błyszczących, ciemnozielonych liściach. Podczas kwitnienia biała świeca kolbowa otoczona jest karmazynowym welonem. Hodowcy wykorzystali tę roślinę do stworzenia wielu ozdobnych mieszańców. Jest stosunkowo łatwa w uprawie i ma niewielkie wymagania pielęgnacyjne w domu.
Anthurium Scherzera
Od pozostałych gatunków różni się stosunkowo niskim wzrostem. Posiada zwarte, wydłużone, lancetowate liście o ciemnozielonym kolorze. Podczas kwitnienia tworzy pomarańczową kolbę z czerwonawym odcieniem, otoczoną czerwono-pomarańczowym okryciem w kształcie serca. Pędy kwiatowe są krótkie i zakrzywione. Agronomia jest typowa dla wszystkich gatunków.
Anthurium Andrianum Edison
Wysoki, duży gatunek, często osiągający 70 centymetrów wysokości. Średnica czerwonej zasłony wynosi 15 centymetrów. Tworzy zwarty krzew z przylegającymi do siebie ogonkami liściowymi. Liście są duże, głęboko zielone, sercowate. Liście mają 20 centymetrów szerokości. Pędy kwiatowe są wysokie, górują nad krzewem. 10 centymetrowa biała lub żółta kolba otacza okrągły, skórzasty, czerwony welon. Szerokość poszewki wynosi 20 centymetrów.
Anthurium Adios Red
Gatunek ten osiąga wysokość do 65 centymetrów w pomieszczeniach. Tworzy zwarty krzew z nielicznymi punktami wzrostu. Liście są skórzaste, podłużnie lancetowate i ciemnozielone. Podczas kwitnienia wytwarza wysoki pęd z pomarańczową kolbą i jaskrawoczerwonym welonem z delikatną zieloną obwódką. Okładka jest w kształcie serca z wyraźnymi żyłkami.
Anthurium Andrianum Dakota
Gatunek o dużej sile wzrostu. Dojrzała roślina osiąga wysokość 80-110 centymetrów. Jest bardzo dekoracyjna w okresie kwitnienia od początku czerwca do końca sierpnia. Kolba jest prosta, wyprostowana i ma pomarańczowy lub jasnożółty kolor. Jasnoczerwona, zielono obrzeżona czapeczka ma wyraźny sercowaty kształt.
Anthurium Nano Red
Nano Red jest krótką rośliną pokojową. Po wyrośnięciu osiąga wysokość 35-40 centymetrów. Tworzy rozłożysty krzew z kilkoma punktami wzrostu. Liście są ciemnozielone, wydłużone i ostro zakończone. Wyprostowana łodyga kwiatowa dominuje nad krzewem. Kolba ma czerwono-pomarańczowy kolor i jest wyprostowana. Kolor małej obręczy waha się od czerwono-zielonego do szkarłatnego. Kształt jest sercowaty i wydłużony, mierzy 7-10 centymetrów długości i 5-7 centymetrów średnicy.
Wymagania dotyczące mikroklimatu
Anthurium rosną naturalnie w wilgotnych lasach podzwrotnikowych i wymagają odpowiedniego mikroklimatu w domu. Należy wyjaśnić, że gatunek ten należy do epifitów i ma wiele wspólnego z uprawą storczyków, chlorofitów itp.
Aby stworzyć atmosferę subtropikalnego lasu, za którą czczone jest anturium, pielęgnacja sprowadzi się do utrzymania:
- Warunki oświetleniowe;
- Temperatura i wilgotność;
- Optymalne podlewanie.
Wiedząc jak dbać o anturium można uzyskać niezwykle ozdobną roślinę na własnym parapecie.
Warunki oświetleniowe
„Kwitnący ogon” jest przyzwyczajony do rozproszonego światła słonecznego. Ogromne drzewa lasu deszczowego nie zapewniają matowego cienia. Podobne warunki na parapecie sprawią, że żurawkowy okaz poczuje się jak w domu. Silne światło słoneczne pozostawia oparzenia na szerokich liściach, dlatego przy oknach wychodzących na południe należy zapewnić cień.
Najlepszy jest pokój z oknem wschodnim lub zachodnim. Zimą, gdy dni stają się krótsze, należy zapewnić dodatkowe oświetlenie UV. Anturium w warunkach naturalnych nie ma okresu dziennego krótszego niż 12 godzin.
Szczególną uwagę należy zwrócić na utrzymanie optymalnej temperatury i wilgotności. Anthurium nie toleruje suchego powietrza w mieszkaniach miejskich. Duże liście szybko stracą wilgoć.
Epifity nie są w stanie przechowywać soków witalnych jak sukulenty. Całą swoją naturą chłoną wilgoć z otoczenia.
Wilgotność w pomieszczeniu powinna wynosić co najmniej 60 %, a temperatura około +25 °C, bez gwałtownych zmian.
W okresie spoczynku można zastosować chłodniejsze pomieszczenie. Rośliny subtropikalne negatywnie reagują na przeciągi i zimne parapety.
W okresie zimowym umieść wazon na piankowej podkładce, aby zapobiec zbytniemu wychłodzeniu systemu korzeniowego.
Optymalne nawadnianie i odżywianie
Wilgotne obszary subtropikalne charakteryzują się stale wysoką wilgotnością powietrza i umiarkowaną wilgotnością gleby. Należy monitorować glebę w wazonie, aby nie dopuścić do jej wyschnięcia lub zalania. Luźne podłoże do storczyków najlepiej nadaje się dla innych roślin epifitycznych, w tym anturium.
Przesuszenia można uniknąć poprzez ściółkowanie mchem lub torfem.
Wodę należy zawsze pozostawić do odstania i zagotowania. Temperatura wody powinna być o jeden do dwóch stopni cieplejsza od temperatury powietrza. podczas aktywnego wzrostu podlewaj dwa razy w tygodniu. Podczas gorącego lata podlewaj częściej. Zimą podlewanie stopniowo ograniczamy do jednego razu w tygodniu.
System korzeniowy stopniowo wyczerpuje substrat odżywczy i roślina wymaga dodatkowego odżywienia. Anthurium bardzo dobrze reaguje na dwa miesięczne karmienia od marca/kwietnia do września/października. Storczyki i inne rośliny epifityczne najlepiej dokarmiać kompleksem mineralnym.
